Uit de oude doos - Facade

Onzekerheid
vreet aan me

twijfel
verscheurt me van binnen

verlies
controle over mezelf
val steeds dieper
sneller
in het donkere,

bodemloze gat

Ik ga kapot

verstand
druppelt uit mijn oren
zelfvertrouwen en zelfrespect
vloeien gezellig mee

Mijn ziel schaamt zich
voor het lichaam
dat hij behuisd
en verstopt zich
in mijn grote teen
weigert zijn schuilplaats te verlaten

zo word ik niet anders dan
een façade

als je blaast,

val ik om
probeer maar

Verlos mij uit mijn lijden